🔹 مواد قانونی مرتبط با خیانت و حضانت کودک

در قوانین ایران، موضوع خیانت و تأثیر آن بر سلب حضانت به‌صورت صریح و مستقیم بیان نشده، اما می‌توان با استناد به مواد قانونی موجود در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده، به صورت استنباطی این موضوع را بررسی کرد.

در ادامه مهم‌ترین مواد قانونی مرتبط با حضانت، مصلحت کودک و رفتار غیراخلاقی والدین که ممکن است خیانت را مشمول شود، آورده شده‌اند:

قانون مدنی

ماده ۱۱۶۸ :

حضانت هم حق و هم تکلیف ابوین است.

✅ نکته: این ماده نشان می‌دهد که حضانت نه‌تنها حق بلکه وظیفه والدین است. در صورت خیانت یکی از والدین، اگر این رفتار به صلاح کودک لطمه بزند، این حق از آن‌ها سلب شود.

ماده ۱۱۷۳ :

هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می‌تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی، هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.

در ادامه، این ماده موارد انحطاط اخلاقی را مثال می‌زند:

الف – اعتیاد زیان‌آور
ب – شهرت به فساد اخلاق و فحشاء
ج – ابتلا به بیماری‌های روانی با تشخیص پزشکی قانونی
د – سوء‌استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء
هـ – تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف

✅ تحلیل ماده ۱۱۷۳:
شهرت به فساد اخلاقی یا فحشاء، که می‌تواند در نتیجه اثبات خیانت باشد (مانند روابط خارج از ازدواج)، در صورت اثبات، می‌تواند منجر به سلب حضانت شود.

قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱

ماده ۴۳:

در صورت حدوث اختلاف در امور مربوط به حضانت و نگهداری اطفال، دادگاه با رعایت مصلحت کودک تصمیم می‌گیرد.

✅ نکته مهم: مصلحت کودک بر همه چیز مقدم است. اگر خیانت به نحوی بر امنیت روانی یا تربیتی کودک اثر بگذارد، این اصل می‌تواند به دادگاه اجازه دهد حضانت را از والد خاطی سلب کند.